شیمیست خط خطی

یکی از چالش همیشگی زندگی من صبح زود بیدار شدن است! می گویند برای دستیابی به این مهم! باید انگیزه قوی داشته باشید. اما در مورد من وضعیت دردناکی حکم فرماست یعنی تاکنون هیچ انگیزه ای جواب نداده است، نه کلاس های 8 صبح، نه دیدن دوستی عزیز بعد از مدتها، نه به عهده گرفتن کارهای فارغ التحصیلی یک دوست رودربایستی دار، نه شوق رفتن به اردو، نه اجبار حضور در سر کار و نه دلخوری مامان و هم اتاقی های عزیزم :(

حالا اینکه انگیزه های من قوی نبوده اند یا کلا یک انسان صبح دیر بیدارشونده هستم واقعا جای بررسی دارد، ولی فرقی به حالم نمی کند! چون چیزی که بهش احتیاج دارم بررسی نیست بلکه صبح زود بیدار شدن است :|

حتما می پرسید پس تا الان چطور روزگارم را سپری کرده ام؟ خب لازم است از همین جا رسما از مادر مهربان و هم اتاقی های گلم (علی الخصوص سمیرایی) به خاطر سختی هایی که برای بیدار کردن من و گاها تحمل صدای آلارم موبایلم کشیده اند، تشکر ویژه کنم :)

پی نوشت: بالاخره امروز کلاس های مدرسه ام تموم شد (دو نقطه نفس راحت)، ولی از هفته بعد باید بروم مصاحبه قطعا یک قیافه پف آلود مناسب داوطلب دوره دکتری نیست :|